COVİD 19 SALGINI VE SAĞLIK ÇALIŞANLARI

Pandemik hastalık, dünya genelinde yaşayan insanların sağlığını tehdit eden bulaşıcı hastalıklara verilen bir isimdir. Pandemi, Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından ilan edilir. Yeni ortaya çıkan virüsün insandan insana kolay bir şekilde hızlıca yayılıyor olması önemli kriterlerdir. Peki Koronavirüs neden pandemi ilan edildi.

Koronavirüsün yayılma hızına ve insan sağlığı üzerindeki etkisine bakıldığında genel çapta koruyucu önlemlerin artırılmasını sağlamak adına pandemi ilan edildi. Pandemi mücadelesinin sağlık personeli açısından en önemli sonuçları kuşkusuz görev, iş bölümü, işin örgütlenmesi, tıbbi bilgi ve pratiklerin icrası gibi alanlardadır. Ancak bunların yanı sıra, pandemiyle mücadelenin ciddi insani sonuçları olmuştur. Bunların başında aile ilişkileri gelmektedir. Sağlık çalışanları, COVID-19 mücadelesinin parçası profesyoneller oldukları kadar, bir aile ilişkileri çevresinin bireyleridirler. Bu kapsamda çocuk, anne, baba gibi rolleri, bunlara bağlı sorumlulukları vardır. Kamu otoriteleri, pandemi önlemleri kapsamında vatandaşlardan evde kalmalarını talep ederken, bu zorunluluğun tam tersine, işte olmak zorunda olanların başında COVID-19 mücadelesi veren sağlık çalışanları yer almıştır. Aile bağ ve sorumlulukları içinde, özellikle küçük yaştaki çocuklarını büyük ebeveynlere, kardeşlere, yakın akrabalara emanet etmek ve uzun süre onlardan ayrı kalmak zorunda kalan sağlık çalışanları, bu zor sürecin yalnızca maddi organizasyon boyutunun baskısı altında bulunmamakta, aynı zamanda ağır bir manevi yükü de üstlenmek zorunda kalmaktadırlar; zira, çocuklarından ayrı kalmak, özellikle çocukların bu durumu kabullenmekte zorlandığı durumlarda, sağlık çalışanlarını manevi anlamda çok zorlayan durumlar yaşamalarına neden olmuştur. Diğer yandan, evde bakıma muhtaç hastası olan, çocuklarını yakınlarına emanet edebilme olanağına sahip olmayan, yüzölçümü ve bölme sayısı açısından küçük konutlarda yaşamak zorunda olan sağlık çalışanları büyük zorluklar yaşamaktadırlar. Bir başka durumda, birçok sağlık çalışanı, aile bireylerini olası bir bulaşmadan korumak amacıyla, hastane yerleşkesi içinde, yanında, yakınında bulunan yurt benzeri yerlerde kalmayı tercih etmiş, uzun süre ailesinden ayrı kalmıştır. Bütün bu olumsuz deneyimlerin ağır bir manevi maliyeti de vardır. Zaten zorlu bir mücadelenin maddi ve manevi yükleriyle fizyolojik ve psikolojik sınırları zorlanan sağlık çalışanları, ayrıca aile ilişkilerindeki bu zorunlu ayrılıklar ve sorunlarla baş etmeye mahkûm olmuşlardır.

Bilindiği gibi COVID-19 hastalığında mesleki maruziyet açısından sağlık çalışanları en riskli gruptur. Toplumun diğer kesimlerine göre sağlık çalışanları pandemiden 10-14 kat daha fazla etkilenmektedir. Bu durumun bir yansıması olarak pandemi sürecinde daha da yoğun emek gerektiren sağlık hizmeti sunarken, 25 Kasım 2020 itibari ile 66’sı hekim olmak üzere en az 174 sağlık çalışanı COVID-19 nedeniyle yaşamını yitirdi. Pandemi döneminde vefat edenlere Rabbim kabir rahatlığı versin.